Waar wij inmiddels oregano tegen zeggen, luistert oorspronkelijk naar de naam ‘wilde marjolein’ of palingkruid en dat is veel krachtiger dan de doorsnee marjolein en mag er niet mee verward worden. Het groeit ook in onze noordelijke contreien, maar doet het ’t best in zuidelijk Europa. We kennen het vooral van toepassingen in mediterrane gerechten want de Italianen strooien het royaal over hun pizza’s en de Fransen zorgden ervoor dat een ratatouille zonder oregano niet denkbaar is. De lichtbittere, pittige en in de verte wat naar menthol smakende oreganoblaadjes combineren goed met tomaat, stoofschotels, geroosterd vlees, feta en bijvoorbeeld vis uit de oven.